Evaluatie Giro
De meest onvoorspelbare en spectaculaire Giro ooit zit erop. De koers heeft met Alberto Contador een meer dan terechte winnaar gekregen. De Spanjaard won het roze met een kleine twee minuten voorsprong op de beste Italiaan, Fabio Aru, en ruim drie minuten op diens verrassende, Baskische ploegmaat Mikel Landa. De Madrileen was in de breedte het sterkste deze ronde en heeft de Giro niet eens gewonnen met bonussecondes. De werkgever van dat andere duo, Astana, won niet geheel verrassend het ploegenklassement, voor BMC en Sky.
De overige klassementen waren wel een prooi voor thuisrijders. Aru zelf was de beste jongere. Zijn marge daarbij was vrij klein. Zijn landgenoten Davide Formolo en Fabio Felline eindigden nog net binnen de twee uur op de plaatsen twee en drie. Giacomo Nizzolo won de puntentrui voor de Belg Philippe Gilbert en Sacha Modolo, een andere Italiaan. Ten slotte was Giovanni Visconti de laatste drager van de bergtrui, die hij veroverde ten koste van Landa en de Nederlander Steven Kruijswijk.
Dat zijn de feiten en die zijn al overal na te lezen. Hieronder komt mijn eigen oordeel over drie weken koersen door De Laars.
Beste klimmer: Overduidelijk Mikel Landa. Louter kijkend naar de aankomsten bovenop is de Spanjaard verreweg de beste klimmer van het peloton. Hij wint twee bergritten en wordt met de huidige puntentelling al tweede in het bergklassement. De Astana-renner had het in beide gevallen ongetwijfeld beter gedaan zonder de ploegbelangen van het verdedigen van het klassement van zijn kopman Aru,
Beste sprinter: Sacha Modolo. De enige sprinter in dit veld met twee etappezeges en derde in het puntenklassement. Daarnaast werd de Italiaan een keertje tweede en derde in een massaspurt.
Beste tijdrijder: Dat kan er maar een zijn, Vasil Kiryienka. De Wit-Rus won namelijk de enige individuele tijdrit. Een prestatie die je niet onder het kopje eendagsvlieg hoeft te scharen, getuige zijn eerdere prestaties op onder andere de Wereldkampioenschappen Tijdrijden voor Elite Mannen.
Beste Nederlander: Dat moet Steven Kruijswijk zijn. De kopman van Lotto-Jumbo was het meest prominent in beeld en presteerde daarbij ook gewoon. De Brabander reed veelvuldig in de aanval, eindigde op zevende plaats in het eindklassement en deed tot het einde mee voor winst in de bergtrui. Al deed zijn ploeggenoot Moreno Hofland het nog redelijk met een aantal ereplaatsen in de verschillende massaspurts. De rest was louter startlijst-, peloton- en busvulling.
Beste Belg: Phillippe Gilbert was met twee ritzeges en een tweede plaats in het puntenklassement de meest prominente Belg in Italië. In het Algemeen Klassement moest de Waal twee landgenoten laat voorgaan, Jurgen van den Broeck en Maxime Monfort. Alleen reed die eerste onder zijn kunnen, waar de tweede exact deed wat van hem verwacht werd. Wellicht dat ze meer geschikt zijn als komisch televisieduo. De beide Lottokopmannen waren namelijk onafscheidelijk en ze kunnen ook uitermate goed met elkaar overweg. Wel een eervolle vermelding voor Iljo Keisse. De renner van Etixx-Quick Step won de slotrit.
Beste ploeg: Dat is zonder twijfel Astana. Ze hebben alle bergetappes gedomineerd en vijf ritzeges behaald: tweemaal elk Landa en Aru en eentje voor Paolo Tiralongo. Daarnaast finishten ze met twee renners op het eindpodium. De Kazakse formatie eindigden zelfs met zes man in de top 25. De in de breedte sterkste ploeg won ook niet voor niets het ploegenklassement met bijna drie kwartier voorsprong op BMC.
Meest tegenvallende ploeg: Daarvoor komt Tinkoff-Saxo in aanmerking. Die ploeg liet het afweten, toen ze geacht werd Alberto Contador aan de eindzege te helpen. Met name Roman Kreuziger viel door de mand. De Tsjech was een top tien-kandiaat, maar werd teleurstellend 28e. Maar ook Michael Rogers en oud-winnaar Ivan Basso blonken uit in afwezigheid. Voor de ploeg was het een geluk dat Contador op zijn eentje sterk genoeg was.
Ook Giant-Alpecin mag zich achter de oren krabben. De Duitse ploeg kwam volledig in dienst van sprinter Luka Mezgec naar de Giro, maar bakte er al met al vrij weinig van. Ze kwamen niet verder dan een legio matige ereplaatsen van Mezgec zelf en Simon Geschke, ver verwijderd van een etappezege. Verder waren ze in offensief opzicht ook vrij onzichtbaar.
Grootste revelatie (renner): Ook hier is de winnaar Mikel Landa. Zijn talenten waren al bekend, maar tot dit jaar kwamen ze er nooit uit. Na zijn eerdere ritzege in het thuiswedstrijd Vuelta a Pais Vasco kun je nu echt spreken van een doorbraak. Iets wat zelfs mooier had kunnen zijn zonder de last van zijn kopman.
Tevens mag Andrey Amador genoemd worden. Tot voor kort was de renner van Movistar voornamelijk een aardig klimmende tijdrijder, maar de Costa Ricaan heeft zich ontpopt tot een klassementsrenner voor in een grote ronde.
Grootste teleurstelling (renner): Mag ik hiervoor Rigoberto Uran noemen? Ja, dat mag ik. De kopman van Etixx was na zijn twee tweede plaatsen in de laatste twee edities een favoriet voor de eindzege, maar maakte die rol niet waar. De Colombiaan werd teleurstellend veertiende. Wellicht als de Giro een week langer had geduurd, had een top tien-plaats er ingezeten, want pas in het slotweekend begon de kandidaat-winnaar zich te roeren.
Een andere tegenvaller is Stefano Pirazzi. De Italiaan werd weliswaar knap 22e, maar dat is niet wat je verwacht van Pirazzi. De renner van Bardiani blinkt normaliter uit in vroege vluchten in bergritten, maar daar was de thuisrijder nergens te bekennen. Van Juan Jose Lobato werd ook meer verwacht, maar de Spanjaard kwam niet verder dan een enkele ereplaats. Zelfs niet in iets zwaardere etappes waar alle gewone sprinters al gelost waren.
Mooiste rit: De etappe over de Mortirolo. Eerst met de mislukte couppoging van Astana, later de indrukwekkende terugkeer van Alberto Contador.
Meest teleurstellende rit: De tiende etappe, waar Nicola Boem won. Uiteraard is het mooi voor de Italiaan dat hij deze etappe op zijn naam mocht schrijven. Alleen mag je van het peloton wel verwachten dat ze in een dergelijke vlakke etappe die paar koplopers wel weten terug te pakken. Zeker als je je bedenkt dat de pure sprinters al zo weinig kansen hadden op een ritzege.
Mijn moment van de Giro: De wielwissel en opvolgende straf van Richie Porte. Dan ben je als de Sky-ploeg zo tot in het extreme bezig met tijdswinst en betere prestaties van je renners, laat je jezelf op een domme wijze ringeloren door zo’n fout. Zo krijg je twee minuten tijdstraf door een foute wielwissel met een concurrerende ploeg, omdat niemand de renners adequaat wist te infomeren dat dat niet mag volgens de regels. Daarbij stonden er vlakbij Porte twee ploegmaten met een vergelijkbare formaat fiets, zo inwisselbaar. De volgende keer je renners maar beter instrueren, want het regelboek staat vol met dit soort mogelijke tijdstraffen.
De pechprijs: Daniele Colli. De Italiaanse sprinter haalde in de sprint van etappe zes net niet de eindstreep. De oorzaak: een over de boarding uitstekende cameralens van een toeschouwer. Even leek er ook op dat Alberto Contador uitgeschakeld werd door die val, maar dat gebeurde gelukkig niet. Een slachtoffer is er namelijk al een teveel.
Cijfer: 9. Nooit zo genoten van een grote ronde als dit jaar. Niets was wat het leek met verrassende uitslagen en verrassingen in de top van het eindklassement..